Blogpostjes op het aantal van 13 laten staan is geen goed
idee. Daarnaast moest ik gisteren een paar vooroordelen opgeven. Een biopic over een wereldster in de showbizz
wordt snel een lichtvoetige musical, dacht ik. Ik moest helemaal op mijn
stappen terugkeren toen ik Get on up over James Brown zag. Het verhaal wordt
op een literaire manier getoond, weinig telling
veel showing. Via flashbacks zien we
hoe het karakter van Brown zich gevormd heeft. De film begint wanneer hij een
gat in het plafond schiet omdat een dame het toilet gebruikt heeft in één van
zijn supermarkten. Hoe het zover is kunnen komen, daar heeft de jeugd in een
boshut en het stelen van een pak iets mee te maken. Mijn vrienden prille
dertigers en ik hebben de Story van de jaren 70, 80 niet gelezen. We wisten
niet dat James Brown zijn carrière en zijn hoofd zo gewaggeld hadden. Het
verhaal had voor ons dus spannende plotwendingen. Chadwick Boseman lijkt op
James Brown. Hij zet echt een straffe prestatie neer. Enig nadeel : zijn
straatengels is moeilijk te verstaan en ondertitels waren er niet bij. De
cinefiel moet na middernacht nog flink bij de pinken zijn. Maar geen paniek. Wat
fiscale problemen en ruzies in de band later barst de muziek los in ‘Get on up’.
Chadwick alias Brown schudt ons wakker in een gouden pakske. Mooiste zin uit de
film: ‘We've got more funk in the trunk’!
Pas op! In de trailer lijkt het effectief alsof Get on up een lichtvoetige musical is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten